Generatie Y staat voor de generatie van de millenials. Volgens het boek “Millennials Rising: The Next Great Generation” van de Amerikaanse onderzoekers William Strauss en Neil Howe omvat dit iedereen geboren tussen 1982 en 2001. En laat ik nu precies in het midden van deze periode zijn geboren, net voor het einde van de jaren tachtig. Ik beschouw mijzelf daarom best wel als een geluksvogel. Want ik heb een tijd meegemaakt die vijf jaar geleden al als ‘vroeger’ werd bestempeld.
Vroeger
Vroeger waren onze tv’s veel groter en mocht je van geluk spreken als je televisie via de satelliet kon kijken. Vroeger belden we elkaar via de vaste lijn of belden we aan bij elkaars huizen om buiten te spelen. Vroeger was het nemen van een foto een nogal bijzonder moment, er bestonden namelijk zoiets als fotorolletjes en die waren best kostbaar. Vroeger speelden we 2d games met elkaar en dat op 1 kamer, het maakte ons de gelukkigste wezens op aarde. Vroeger mochten we alleen in het weekend op internet, want dan was het goedkoper (daluren). Vroeger luisterden we muziek via casettebandjes die we met pennen of potloden terugdraaiden of deden we drie dagen over het downloaden van een album om die vervolgens op een cd te branden en heel voorzichtig af te luisteren op onze discman, voorzichtig want bij iedere schok viel het geluid weg.
De gemiddelde lezer van dit blog zal denken “hoezo vroeger, zo lang geleden is dat niet”. En daar heeft die helemaal gelijk in. Realiseer je echter wel dat er op dit moment een generatie opgroeit voor wie alles wat ik hierboven benoemde prehistorisch klinkt. Het overgrote deel ervan zal zich het niet eens kunnen voorstellen tot dat ze op YouTube opzoeken wat cassettebandjes en potloden met elkaar te maken hebben.
De grenzen aan opslag
Wat de nieuwe generatie zich hoogstwaarschijnlijk ook niet zal realiseren is dat opslagcapaciteit een grens had. Dat je nog geen 20 nummers kwijt kon op een CD van 700MB, dat je met moeite 30 nummers kwijt kon op een MP3 speler van 128MB. Of dat het geheugen van je telefoon bijna vol is nadat je die laatste paar foto’s hebt genomen. Oke, die laatste maken ze misschien nog net wel mee. Maar verder is de kans groot dat je een reactie zal krijgen als: “Capaciteit? Dat koop je toch gewoon bij?”. Want dat is waar de wereld van vandaag naar toe gaat. En als je mijn laatste artikel, de ideale onderbroek, had gelezen voel je waarschijnlijk al waar dit naar toe gaat. Juist ja, de Cloud!
Cloud
Binnen nu en een paar jaar leven we in een wereld waarin opslagcapaciteit nooit meer een issue zal zijn. Als we straks allemaal overal wifi hebben, hebben we eigenlijk alleen nog maar een Google Drive account nodig. En misschien nog een account op Spotify of Deezer. Maar vanaf dat moment kunnen we zonder problemen alles opslaan en overal bij!
Simpeler en efficienter wordt het voorlopig niet.
De Cloud is onze inevitable future. Maar de elasticiteit is in mijn ogen de werkelijke revolutie. En dit geldt niet alleen voor consumenten maar ook voor het bedrijfsleven. Je hebt vast wel eens van “pay-per-use” gehoord, meer betalen wanneer je meer gebruikt en minder betalen wanneer je minder gebruikt. Een perfecte allocatie van financiele middelen en technische capaciteit. Dat is de kracht van Cloud Computing. Simpeler en efficienter wordt het voorlopig niet.
P.S.
Ten slotte wil ik nog even gebruik maken van deze gelegenheid om mijn ouders te bedanken voor het feit dat ik nog net op tijd ben gemaakt om al dat moois mee te maken.
